Southern Muse
Moving from East to West, Crete is large enough for a visitor to notice changes in the culture. It is large enough to give the impression that it is self-sufficient. It is difficult for even a permanent resident to feel the land in its entirety, let alone someone who lives on the island for a few years, and even more so for a visitor. The landscape oscillates from urban to rural with great diversity due to the island relief-like characteristics. Crete is a place with one name but with a myriad of different facades.
Every attempt to photograph Crete has to compete with the harsh light, the almost anarchic tourist development, the long-established image of the land, with all the clichés it often reproduces, as well as the fictitious part that every visitor has about the island. Nikos came to Crete for a few days at the end of 2020. His images, rich in composition, geometry, and color, manage to maintain and convey an impression of immediacy with the depicted subject. Although he is not from Crete, and he does not have an experiential relationship with the island, he has an immediacy that frequently unveils photographs derived from a seemingly indifferent daily routine. Through his pictures he conveys his immersion with this land, becoming almost a Cretan.
Η Κρήτη είναι αρκετά μεγάλη ώστε ένας επισκέπτης να παρατηρεί αλλαγές στην κουλτούρα καθώς κινείται από την Ανατολή στη Δύση. Είναι αρκετά μεγάλή ώστε να δίνει την εντύπωση ότι είναι αυτάρκης. Είναι δύσκολο να νιώσει ακόμα και ο μόνιμος κάτοικος κομμάτι του όλου, πόσο μάλλον κάποιος που μένει λίγα χρόνια στο νησί και ακόμα περισσότερο ο επισκέπτης. Το τοπίο εναλλάσσεται από αστικό σε αγροτικό με μεγάλη ποικιλομορφία εξαιτίας του νησιωτικού ανάγλυφου. Η Κρήτη είναι ένας τόπος με ένα όνομα αλλά πολλές διαφορετικές όψεις. Η κάθε απόπειρα φωτογραφικής προσέγγισης της Κρήτης έχει να αναμετρηθεί με το σκληρό φως, την άναρχη τουριστική ανάπτυξη, την από χρόνια καθιερωμένη εικόνα του τόπου αυτού, με όλα τα κλισέ που συχνά αναπαράγει, καθώς και το φαντασιακό κομμάτι που έχει κάθε επισκέπτης για αυτή.
Ο Νίκος ήρθε στην Κρήτη στα τέλη του 2020. Οι εικόνες του, πλούσιες σε σύνθεση, γεωμετρίες και χρώμα καταφέρνουν να διατηρήσουν και να μεταφέρουν την εντύπωση αμεσότητας με το εικονιζόμενο θέμα. Καθώς δεν κατάγεται από την Κρήτη, δεν έχει μία βιωματική σχέση με την εικόνα του τόπου, έχει όμως μια αμεσότητα που μπορεί συχνά να ξετρυπώσει εικόνες μέσα από μία φαινομενικά αδιάφορη καθημερινότητα. Μέσα από την εικόνα που μας μεταφέρει, ανακαλύπτουμε ότι τελικά έχει γίνει ένα με τον τόπο, ένας από τους ανθρώπους της Κρήτης.
Text by Panos Charalampidis and Mary Chairetaki.
Every attempt to photograph Crete has to compete with the harsh light, the almost anarchic tourist development, the long-established image of the land, with all the clichés it often reproduces, as well as the fictitious part that every visitor has about the island. Nikos came to Crete for a few days at the end of 2020. His images, rich in composition, geometry, and color, manage to maintain and convey an impression of immediacy with the depicted subject. Although he is not from Crete, and he does not have an experiential relationship with the island, he has an immediacy that frequently unveils photographs derived from a seemingly indifferent daily routine. Through his pictures he conveys his immersion with this land, becoming almost a Cretan.
Η Κρήτη είναι αρκετά μεγάλη ώστε ένας επισκέπτης να παρατηρεί αλλαγές στην κουλτούρα καθώς κινείται από την Ανατολή στη Δύση. Είναι αρκετά μεγάλή ώστε να δίνει την εντύπωση ότι είναι αυτάρκης. Είναι δύσκολο να νιώσει ακόμα και ο μόνιμος κάτοικος κομμάτι του όλου, πόσο μάλλον κάποιος που μένει λίγα χρόνια στο νησί και ακόμα περισσότερο ο επισκέπτης. Το τοπίο εναλλάσσεται από αστικό σε αγροτικό με μεγάλη ποικιλομορφία εξαιτίας του νησιωτικού ανάγλυφου. Η Κρήτη είναι ένας τόπος με ένα όνομα αλλά πολλές διαφορετικές όψεις. Η κάθε απόπειρα φωτογραφικής προσέγγισης της Κρήτης έχει να αναμετρηθεί με το σκληρό φως, την άναρχη τουριστική ανάπτυξη, την από χρόνια καθιερωμένη εικόνα του τόπου αυτού, με όλα τα κλισέ που συχνά αναπαράγει, καθώς και το φαντασιακό κομμάτι που έχει κάθε επισκέπτης για αυτή.
Ο Νίκος ήρθε στην Κρήτη στα τέλη του 2020. Οι εικόνες του, πλούσιες σε σύνθεση, γεωμετρίες και χρώμα καταφέρνουν να διατηρήσουν και να μεταφέρουν την εντύπωση αμεσότητας με το εικονιζόμενο θέμα. Καθώς δεν κατάγεται από την Κρήτη, δεν έχει μία βιωματική σχέση με την εικόνα του τόπου, έχει όμως μια αμεσότητα που μπορεί συχνά να ξετρυπώσει εικόνες μέσα από μία φαινομενικά αδιάφορη καθημερινότητα. Μέσα από την εικόνα που μας μεταφέρει, ανακαλύπτουμε ότι τελικά έχει γίνει ένα με τον τόπο, ένας από τους ανθρώπους της Κρήτης.
Text by Panos Charalampidis and Mary Chairetaki.
